Facebookta olay yaratan yazım :)
Cocukluğumda abim, babam ve ben namaza giderdik bayram sabahlari. Yolda yururken attigimiz adima dahi dikkat ederdik; bayramliklarimiz kirlenmesin, tozlanmasin diye. Bastigimiz yere bile dikkat ederdik gicir gicir parlayan ayakkabilarimiz kirlenmesin diye. Geldigimizde enfes bi kahvalti sofrasi, şöyle demli bi çay bizi bekliyor olurdu. Kapinin zili hic susmazdi, cocuklar harclik beklerken seker verince ufak bi hayal kirikligi belirirdi o minicik gozlerinde. Bizse abimle geceden coktan bayramda toplayacagimiz harcligin muhasebesini yapmis, nerelere harcayacagimizin planini bile kurmus olurduk.
şimdi..
Yalniz basima bayram namazini kildim, gelirken fırına uğrayıp bir ekmek aldim. Ufak ufak kahvaltiliklar aldim. Eve geldim, cayimi demledim, kahvaltimi hazirladim. Tek basima oturdum sofraya, bir çay da yanımda oturan evimin sessizliğine doldurdum. Yine tek basima kahvaltimi yaptim. Buyumeseydik iyiydi sanirim. Yasanmasaydi ayriliklar, guzeldi bayram. Sabaha kadar uyumamanin verdigi heyecan gecmiste kaldi. Onumde duran sönük bir sigara kadar yalniz ve pis kokulu artik benim icin bayram.
Hepinize hayirli bayramlar, ailenizin kiymetini bilin. Ve her ne olursa olsun, ayrilmayin, kopmayin birbirinizden.
