18.yy Divan şairi. Rücu şiirleriyle ünlüdür. Aslında Osmanlı'da kadıymış. Onu ünlü yapan ise aşağıdaki şiiridir. Sümbülzade Vehbi, "rücu" şiirleriyle de ayrı bir ün yapmıştı. Bir gün padişah vehbiyi yanına çağırır ve "Bana öyle bir şiir yaz ki ilk mısrayı okuyunca içimden seni öldğrmek, ikinciyi okuyunca ödüllendirmek gelsin" der ve ortaya şöyle bir şiir çıkar. Azm-ü hamâm idelim, sürtüştürem ben sana / Kese ile sabunu, râhat etsin cism ü cân Lâ'lî şarâb içirem ve ıslatıp geçirem / Parmağına yüzüğü, hâtem-i zer drahşân Eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır? / Lâle ile sünbülü kâkülüne nevcivân Diz çökerek önüne ılık ılık akıtam / Bir gümüş ibrik ile destine âb-ı revân Salınarak giderken, arkandan ben sokayım / Ard eteğin beline, olmasın çamur amân Kulaklarından tutam, dibine kadar sokam / Sahtiyândan çizmeyi, olasın yola revân Öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarda hiç / Düşmanın bağrına hançerimi nâgehân Eğer arzu edersen ben ağzına vereyim / Yeter ki sen kulundan lokum iste her zamân Herkese vermektesin, bir de bana versene / Avuç avuç altını, olsun kulun şâdumân Sen her zamân gelesin, ben Vehbî'ye veresin / Es-selâmu aleyküm ve aleyküm es-selâm
Geçen hafta beyefendinin en meşhur şiiri edebiyat hocası tarafından sınıfta okutulmuş hocanın da takviyeleriyle ders sonuna kadar geyik yapılmıştır. Ali hocanın dersleri artık eskisi gibi saf ve temiz olmayacaktı...
