Buraya çeşitli yazı yazan, üzüntüsünü paylaşan, haykıran arkadaşlar; şimdi bu yazıları yazıp üzüntülerinizi dile getiriyorsunuz ama yarın değil, bu yazdıklarınızdan 1 saat sonra " ya şu maç kaç kaç bitti, ya şu kızın resmine baksana taş gibi " vs. tarzında dedikten sonra o üzüntü içinizden kopup gidiyor.Yani yaşamadığınız sürece bilemezsiniz-hissedemezsiniz, orada ki insanların yaşadıklarını. Ben demiyorum ki ömrünüz boyunca onların üzüntülerini taşıyın ya da ağıtlar yakın, yazın. Sadece burada ve basında konuşulanlar nedense çok çabuk unutuluyor. Bir şehit oluyor 1-2 gün halk sesini çıkarıyor,basında paylaşılıyor sonra? hiçbir şey.
Bu olayda da öyle olacak, Devlet başkanı israilin komplosu der, amerikaya gider, terorist der, 100-200 terörist öldürdük, bunları yapanları yakaladık diye yalan haber uydururlar, basını sustururlar diyeceğim ama zaten susturmuşlar sonra ? yine hiçbir şey. Lanet olsun ki halkımız tam bir koyun sürüsü. Basında ne paylaşılıyorsa inanıyorlar, tek bir ses çıkaran yok (toplu olarak)
Ben isterim ki, herkes bir olsun.Toplanmak, birleşmek, eylem yapmak, sesimizi duyurarak bir olmak gerekli. Ama herkes tek başına bir, söyleyen söyleyeceğini söylüyor, ardından kenara çekiliyor. Devletin başında ki insanlara bırakıyor.Zaten bu zamana kadar her şeyi onların eline verdiğimiz, kenara çekildiğimiz için yaşadık ve bu gidişle de yaşamaya devam edeceğiz.
Ha, ben bunları yazdıktan sonra sizin gibi üzüntümü bir kenara atmayacak mıyım? Atacağım ve hayatıma devam edeceğim tabii ki de. Ama o olayı yaşayan insanlar her zaman bunu hatırlayacak, her zaman o acıyla ve nefretle yaşayacaklar.
Son olarakta; resmi kaynaklar her zaman bu tür olaylarda ölü sayılarını olabildiğince düşük tutar, bunun sebebi de halkın galeyana gelmesini önlemeye çalışmaktır.