Kayıt
23 Nisan 2009
Mesajlar
455
Beğeniler
0
Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı aksam güneşi

Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi

İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu

Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesten başkaydı işte

Güldüğü zaman yukarıya bakardı

Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı

Ne güzeldiler sen bilmiyordun

Ben seni seviyordum

Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler

Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu

Geri dönüyordu, çoğalıyordu

Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi, her şeyi erteliyişim oluyordun

Kalp ağrısı oluyordun

Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun

Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk

Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk

Cesurduk

Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller

Ben seni seviyordum sen bilmiyordun

Sevinçlerim oluyordun ara sıra sen hiç bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra

Yağmurlar yağdı serin haziran akşamlarına

Derken bir gün uzaktan gördüm seni

Saçların bana inat başın herseye meydan okuyarak işte yine aynı

Kalbimi acıttı her zamanki gibi

Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri kimbilir ya da boşver bilme en iyisi..
 
Yukarı Alt