Merhaba,
Size bulunduğumuz durumu şöyle örneklendireyim ve size bakış açımı açıklamış olayım.
Okan Bey'in bir şirketi var diyelim X şirketi. Bu şirket kendi içerisinde bir bağ kurmuş, arkadaşlıklar vb herşey yerinde. Bir gün Okan Bey bana geliyor ve artık bıktığını söylüyor laflafı açıyor ve ben de şirketi satın alıyorum, devam ettirebileceğime inanıyorum. Okan Bey parasını alıp gidiyor. Şirket benim oldu artık ama ortamı bozmak istemiyorum, yanımda ceo mu getiriyorum. Derken işçiler dağılmaya başlıyor. Bir bölümü istifa ediyor bir bölümü küfürler savuruyor..neymiş şirketi almışım.. Şuç alandaymış onların görüşü parası ile satan da değil. Neyse ben işlerimi bitiriyorum şirketi işçilere emanet edip gidiyorum bir geliyorum şirket yerle bir olmuş her taraf yıkılıp dökülmüş. Bir kaç isim var kim ne yapmıs tam olarak bilemiyorsun ve kim başka ne yapabilir bilemiyorsun. Diyorumki bu böyle olmayacak kim baska ne yapar diyerek bu şirket bu güvensizlikle yürümez. Hepinizi atıyorum işten ( burada empati gerekli tabi. ) ve diyorumki işine devam edecekler ile telefon ile görüşeceğim tekrar devam edebilirler, bir mülakat sonrası güveninizi sağlamış olursunuz. Ayrılmak isteyen arkadaşlara da saygı duyuyorum..Bir bölümü sessiz sakin efendi efendi ayrılmak istiyorum diyor gidiyor bir bölümü ayrılırken benim dağınık olan şirkete yaptırdıgım camları indirmeye calısıyorlar. Arkadaş git diyorum, kapıdan çıkıyor bacadan giriyor. Arkadaş anlamıyormusun seni burda istemiyorum diyorum zorla girmeye çalışıyor..Yüzsüzlüğün ve mantıksızlığın son sınırlarında dolanıyor yani..
Ben durumu buna benzediyorum, hepsi tamamiyle örneklendirmedir. Kimsenin işçi, çalışan olduğu yok ve burası bir şirket değil
Son olarak; Beğenmeyen, Okan Bey'in gitmesini yediremeyen arkadaşlara kapıyı gösteriyorum, lütfen daha mantıklı düşünen arkadaşlara yol verelim.
Teşekkürler okuduğunuz için.
Size bulunduğumuz durumu şöyle örneklendireyim ve size bakış açımı açıklamış olayım.
Okan Bey'in bir şirketi var diyelim X şirketi. Bu şirket kendi içerisinde bir bağ kurmuş, arkadaşlıklar vb herşey yerinde. Bir gün Okan Bey bana geliyor ve artık bıktığını söylüyor laflafı açıyor ve ben de şirketi satın alıyorum, devam ettirebileceğime inanıyorum. Okan Bey parasını alıp gidiyor. Şirket benim oldu artık ama ortamı bozmak istemiyorum, yanımda ceo mu getiriyorum. Derken işçiler dağılmaya başlıyor. Bir bölümü istifa ediyor bir bölümü küfürler savuruyor..neymiş şirketi almışım.. Şuç alandaymış onların görüşü parası ile satan da değil. Neyse ben işlerimi bitiriyorum şirketi işçilere emanet edip gidiyorum bir geliyorum şirket yerle bir olmuş her taraf yıkılıp dökülmüş. Bir kaç isim var kim ne yapmıs tam olarak bilemiyorsun ve kim başka ne yapabilir bilemiyorsun. Diyorumki bu böyle olmayacak kim baska ne yapar diyerek bu şirket bu güvensizlikle yürümez. Hepinizi atıyorum işten ( burada empati gerekli tabi. ) ve diyorumki işine devam edecekler ile telefon ile görüşeceğim tekrar devam edebilirler, bir mülakat sonrası güveninizi sağlamış olursunuz. Ayrılmak isteyen arkadaşlara da saygı duyuyorum..Bir bölümü sessiz sakin efendi efendi ayrılmak istiyorum diyor gidiyor bir bölümü ayrılırken benim dağınık olan şirkete yaptırdıgım camları indirmeye calısıyorlar. Arkadaş git diyorum, kapıdan çıkıyor bacadan giriyor. Arkadaş anlamıyormusun seni burda istemiyorum diyorum zorla girmeye çalışıyor..Yüzsüzlüğün ve mantıksızlığın son sınırlarında dolanıyor yani..
Ben durumu buna benzediyorum, hepsi tamamiyle örneklendirmedir. Kimsenin işçi, çalışan olduğu yok ve burası bir şirket değil
Son olarak; Beğenmeyen, Okan Bey'in gitmesini yediremeyen arkadaşlara kapıyı gösteriyorum, lütfen daha mantıklı düşünen arkadaşlara yol verelim.
Teşekkürler okuduğunuz için.
