Haksızlık insana vurulan bir kamçıdır,acıtır,kanatır...Belkide gelemezsin kendine bellirli bir süre ama ne olursa olsun bir ümit her zaman vardır...
Evet ümitle yaşayan simitle ölür,ama o simiti görüyor olsan bire bir iyilik meleği illaki vardır çevrende maksat ağırlaşan kafanı kaldırıp göğe bakmak;yeni bir umut elbet bulacaksın...
Ve ogün yeni bir sayfa açacaksın hayatına tertemiz bir sayfa haksızlıkların üzerine gitmeyeceksin,neden sorusunu bir kere soracaksın,kırdığın kalp varsa onları düzelteceksin ve yeniden başlayacaksın...
Hem herşeye sahiplenmeyeceksin o kadar...
Senin değilmiş gibi olacak çünkü bir gün yanında hiçbiri olmayacak...
Seveceksin,bağlanmayacaksın,saygı duyacak,kendini toparlayacak,ben başarırım diyerek hayatına yeni bir adım atacaksın...Yürüyen her bebek ilk adımdan sonra yürür...Kendin olacaksın çünkü hayat başkası olacak kadar uzun değil...
PS:Neden bu konuyu açtığını tahmin edebiliyorum umarım rahatlatabilmişimdir...