Evet başlıktanda anlaşılacağı üzere kendimizi yerelim.
Ben başlayım.
Ben kimim, nasıl birisiyim, neden hiçbir kalıba oturtamıyorum kendimi. Beni böyle sıra dışı yapan akranlarımdan ve diğer insanlardan ayıran şey nedir. Tipimi, saçımı, dişlerimi, burnumu yoksa vücudumun tamamımı?
Hep bu soruları sorup durdum kendime, hep kendimi başkalarının girdiği o kalıplara sokmaya çalıştım ama nafile, ya o kalıplar bana büyük geldi yada ben o kalıplara sığamadım. Kimbilir beklide kendimi bir kalıba oturtmak yerine kendimin bir kalıbı olduğuna inansaydım şimdi her şey çok daha farklı olacaktı belki. Kendi stilim ile kendi tarzım ile yola devam etmenin en iyi fikir olduğunu ancak şimdi anlayabiliyorum. İnsana günaydın derler yaş gelmiş 28’e ve hala kendine özgü kişiliğini oturtamamışsın ya, adama gülerler. Eğer bu konuyu başkaları ile paylaşırsan sana münasip bir yerleri ile gülerler diyor içimden bir ses, haksızda değil.
Şimdi yavaş yavaş oturuyor bende yerine şekil; artık umursamıyorum başkalarının benim hakkımdaki düşüncelerini sadece kendi düşündüklerim ile meşgul ediyorum beynimi. Kendime has giyim tarzımı ve müzik tarzımı yaratıyorum yavaş yavaş eleştirilere kulak asmadan ve sanırım kendimce bir kalıp oluşturuyorum. Evet Evet bu benim tarzım, başkalarının hoşuna gitse de gitmese de bu benim. Kendimi seviyorum, yaşamayı seviyorum, işimi seviyorum ve inşallah ilerde eşimi ve çocuklarımı seveceğim. Bu zamana kadar kaybettiğim zamana yanmamam mümkün değil tabi ama elden bir şey gelmez. Elden gelecek tek şey, bu tecrübeyi başkaları ile paylaşarak, benim gibi nesillerin yetişmesinin önüne geçmek.
biraz uzun oldu ama kesinlikle alıntı değildir. hadi yazım gücünüzü kullanın.
Ben başlayım.
Ben kimim, nasıl birisiyim, neden hiçbir kalıba oturtamıyorum kendimi. Beni böyle sıra dışı yapan akranlarımdan ve diğer insanlardan ayıran şey nedir. Tipimi, saçımı, dişlerimi, burnumu yoksa vücudumun tamamımı?
Hep bu soruları sorup durdum kendime, hep kendimi başkalarının girdiği o kalıplara sokmaya çalıştım ama nafile, ya o kalıplar bana büyük geldi yada ben o kalıplara sığamadım. Kimbilir beklide kendimi bir kalıba oturtmak yerine kendimin bir kalıbı olduğuna inansaydım şimdi her şey çok daha farklı olacaktı belki. Kendi stilim ile kendi tarzım ile yola devam etmenin en iyi fikir olduğunu ancak şimdi anlayabiliyorum. İnsana günaydın derler yaş gelmiş 28’e ve hala kendine özgü kişiliğini oturtamamışsın ya, adama gülerler. Eğer bu konuyu başkaları ile paylaşırsan sana münasip bir yerleri ile gülerler diyor içimden bir ses, haksızda değil.
Şimdi yavaş yavaş oturuyor bende yerine şekil; artık umursamıyorum başkalarının benim hakkımdaki düşüncelerini sadece kendi düşündüklerim ile meşgul ediyorum beynimi. Kendime has giyim tarzımı ve müzik tarzımı yaratıyorum yavaş yavaş eleştirilere kulak asmadan ve sanırım kendimce bir kalıp oluşturuyorum. Evet Evet bu benim tarzım, başkalarının hoşuna gitse de gitmese de bu benim. Kendimi seviyorum, yaşamayı seviyorum, işimi seviyorum ve inşallah ilerde eşimi ve çocuklarımı seveceğim. Bu zamana kadar kaybettiğim zamana yanmamam mümkün değil tabi ama elden bir şey gelmez. Elden gelecek tek şey, bu tecrübeyi başkaları ile paylaşarak, benim gibi nesillerin yetişmesinin önüne geçmek.
biraz uzun oldu ama kesinlikle alıntı değildir. hadi yazım gücünüzü kullanın.
) 
178cm 62kg ım :) bi oturuşta 30luk hotwings in 20 tanesini yiyebilirim misal )
